بی حوصله و کسل!

هنوز با اون چیزی که باید بشم و از خودم انتظارشو دارم کلی فاصله دارم...خیلی زیاد...

دلم میخواد یه نفر باشه که باهاش همش حرف بزنم و اون خسته نشه! خوب به حرفای من گوش بده. حتی اگه حرفام بیخود بود!!! یه نفر که همیشه حوصله ی منو داشته باشه!  بچه که بودم وقتی زیاد حرف میزدم مادرم عصبانی میشد ... منم که از رو نمی رفتم و ادامه میدادم! تازه یه مدت میگفتم هرچی گفتم تکرار کن ببینم خوب به حرفام گوش دادی یا نه... بنده خدا مادرم... عجب بچه ی سمجی بودما... الان تازه دارم درک میکنم.

دلم میخواد به همون دوست دیوونه ای که قبلا براتون گفتم زنگ بزنم و باهاش حرف بزنم. اما دلم نمیخواد مزاحمش بشم. آخه داره درس میخونه واسه کنکور ...

این دوستم همونه که همیشه حوصله ی منو داره! اون داره درس میخونه منم فعلا کار خاصی انجام نمیدم

یه حس تنبلی وحشتناکی دارم که اجازه نمیده یه کار مفید انجام بدم!  خیلی بده.